Czytelnictwo można promować w sposób ciekawy, twórczy i autentyczny, szczególnie, gdy za jego promocję odpowiadają sami uczniowie. Szkolne koła wolontariatu to doskonałe miejsce do rozwijania pasji czytelniczych, inspirowania innych i budowania relacji. W tym artykule przedstawiamy kilka pomysłów na rozwój wolontariatu czytelniczego w szkole. 


Działania akcyjne

  1. Książkowy “starter pack”
    Wolontariusze przygotowują w bibliotece zawinięte w szary papier zestawy 3 książek. Zestawy mogą być dowolne np. “polskie kryminały dla początkujących”, “jesieniara - starter pack”. To, co jest w środku, jest niespodzianką, aż do rozpakowania w domu. W przypadku bibliotek z kodami kreskowymi, wymaga wygenerowania wspólnego kodu.
    Dla kogo:
    ● Dla wszystkich, którzy nie do końca wiedzą, czego szukają lub od czego zacząć.

  2. Recenzja dla opornych
    Wolontariusze wybierają kilka ulubionych książek i opracowują jednostronicową recenzję:
    Tytuł, autor, krótki cytat, dlaczego warto przeczytać. Umieszczają recenzje w przestrzeni publicznej szkoły np. na korytarzach, gdzie każdy może przeczytać recenzję. Jeśli cytat jest dłuższy, pozwala poznać styl autora i treść na tyle, by zastanowić się, czy ma się ochotę przeczytać całość. Każda recenzja powinna mieć informację, że książka jest dostępna w szkolnej bibliotece.
    Dla kogo:
    ● Dla uczniów, którzy na ogół nie czytają książek i mogą sięgnąć po tekst “na próbę”.

  3. Sztuka cytatu
    Młodzież tworzy plakaty z cytatami z książek i umieszcza je w przestrzeni szkoły: w toaletach, na schodach, w windzie, na drzwiach klas. Można je przygotować ręcznie lub cyfrowo (np. w Canvie).
    Dla kogo:
    ● Dla uczniów, którzy chcą pokazać swoją kreatywność i talent plastyczny oraz nieszablonowy sposób myślenia.
    ● Dla uczniów, którzy muszą zapamiętać cytaty z lektur przed egzaminem.
    ● Dla uczniów, którzy szukają inspiracji i nowych lektur.
    Chłopiec z rozłożoną książką na głowie i stosem książek w ręceZdjęcie ilustracyjne użyczone przez Centrum Edukacji Obywatelskiej (źródło: canva pro)

  4. Listy starego ucznia do młodego
    Starsi uczniowie piszą krótkie liściki do młodszych, polecając im książki. Listy są wkładane do książek w bibliotece lub rozdawane na zajęciach w świetlicy. Książki powinny być dostępne w szkolnej bibliotece.
    Dla kogo:
    ● Dla starszych uczniów, którzy muszą nauczyć się formy listu.
    ● Dla młodszych uczniów, którzy czują, że starsi koledzy o nich dbają i pokazują, że czytanie jest fajne.

  5. Literacki cosplay
    Jeśli w szkole jest np. losowany szczęśliwy numerek lub inna forma zwalniania z odpytywania, można zachęcić uczniów (i nauczycieli) do przebrania się za bohaterów ulubionych książek. Osoby, które się przebiorą, nie będą odpytywane na lekcji, za to z wiedzy o swoich bohaterach, jak najbardziej. Oczywiście, w formie zabawy.
    Dla kogo:
    ● Dla uczniów i dorosłych, którzy chcą pochwalić się swoimi umiejętnościami robienia kostiumów i ulubionymi książkami.

  6. Secret Santa
    Ale książkowy. Losowanie i obdarowywanie się książkami z okazji świąt jako szkolna tradycja.
    Dla kogo:
    ● Dla każdego, jedni poczują się zaskoczeni, inni zachwyceni, a jeszcze inni podejdą do prezentu nieufnie. Ale każdy wyjdzie z tego z własną nową książką.
    Książki zapakowane na świąteczny prezent, udekorowane bombkami i łańcuchami choinkowymiZdjęcie ilustracyjne użyczone przez Centrum Edukacji Obywatelskiej (źródło: canva pro)

  7. Wystawa
    Lektur lub nie, do wyboru. Ważne, żeby książkę przedstawić w nowy, nieszablonowy sposób. “Lalka” jako mem, fragment “Makbeta” jako komiks, “Dziady” jako plakat filmowy.
    Kreatywnie i kolorowo.
    Dla kogo:
    ● Dla nauczycieli, którzy chcą, by ich uczniowie umieli krótko podsumować książkę.
    ● Dla uczniów, którzy chcą pokazać swoją kreatywność.
    Rzeźba człowieka z rozłożonymi rękami, wykonana z gałęzi drzewa, w tle wystawa obrazówZdjęcie ilustracyjne użyczone przez Centrum Edukacji Obywatelskiej (źródło: canva pro)


Działania cykliczne i długofalowe

  1. Kącik do czytania
    Ale nie byle jaki, tylko taki, który zaplanowali i przygotowali uczniowie. Z cytatami na ścianach, punktem wymiany książek, strefą ciszy lub cotygodniowymi spotkaniami czytelniczymi na miękkich poduszkach.
    Dla kogo:
    ● Dla osób, które chcą się wyciszyć i/lub potrzebują poczucia przynależności do jakiegoś miejsca w szkole.
    ● Dla uczniów, którzy chcą mieć realny wpływ na szkolną przestrzeń.
    ● Dla nauczycieli i dyrektorów, którzy chcą, żeby szkoła była otwarta na potrzeby i pomysły różnych uczniów.

  2. Booktok
    Sekcja biblioteczna na szkolnych mediach społecznościowych - z poleceniami książek, trendami itd. Możliwe do działania bez pokazywania twarzy uczniów (co dodatkowo wspiera kreatywność).
    Dla kogo:
    ● Dla bibliotekarzy, którzy chcą przyciągnąć czytelników.
    ● Dla uczniów, którzy lubią przygotowywać rolki na media społecznościowe.
    ● Dla uczniów, którzy wiedzę czerpią głównie z social mediów.

  3. PoczytajMy - starsi czytają młodszym
    Nie tylko czytają. Wybierają książkę, przygotowują zabawę dla młodszych, czytają i prowadzą zajęcia z przedszkolakami lub uczniami w świetlicy. Co tydzień lub raz w miesiącu, ale regularnie.
    Dla kogo:
    ● Dla starszych uczniów, którzy chcą wystąpić w roli eksperta, lubią wymyślać zabawy i bawić się z młodszymi.
    ● Dla młodszych, bo jak starszy kolega lub koleżanka poleca książkę, to ma to dodatkową wartość. I można się pobawić.


Bez względu na to, jakie działania wprowadzicie, warto:

  • robić zdjęcia - z pakowania książek, przygotowania zajęć itd. Pokazujcie swoją pracę “od kuchni” i budujcie swoje wolontariackie portfolio;
  • robić prostą ewaluację po każdym wydarzeniu - zbierać krótkie cytaty od uczniów, dowiadywać się, co się najbardziej podobało, a co można zmienić;
  • prowadzić kalendarz działań i skorelować go z innymi szkolnymi wydarzeniami;
  • zbierać proste sprawozdania z działań, by pamiętać, co się zrobiło i kiedy oraz spisywać dobre praktyki, które można wykorzystać w przyszłości;
  • promować swoje działania - na szkolnych mediach społecznościowych, gazetach, prosić dyrekcję o promowanie podczas spotkań z rodzicami, przygotować mini-prezentację podsumowującą działania, nawiązać współpracę z lokalnymi mediami.

Wydarzenia promujące czytelnictwo mogą być proste i robione niewielkim nakładem sił. Ważniejsze jest, by były stałym elementem życia szkoły - wtedy mają realną szansę na poprawę czytelnictwa. A to przecież nasz główny cel.


Tabela inspiracji:

Problem Rozwiązanie Inne możliwe rozwiązania
Czytelnik nie wie od czego zacząć poznawać nowy temat Czytelniczy starter pack Wystawy tematyczne książek, regularnie wymieniane.
Czytelnik nie wie, gdzie jest biblioteka Recenzje dla opornych Wskazówki w całej szkole np. stópki na podłodze, kierujące do biblioteki.
Czytelnik nie ma książek w domu i nie jest przyzwyczajony do obcowania z literaturą Sztuka cytatu Książki poza biblioteką - pula książek na korytarzach, do czytania w trakcie przerw.
 Młodsi uczniowie nie mają dobrego kontaktu ze starszymi Listy starego ucznia do młodego PoczytajMy Czytelniczy karnawał - starsi uczniowie przygotowują dla młodszych imprezę związaną z książkami (zabawy, przebieranki, tańce).
Czytelnik sądzi, że jest jedyną czytającą osobą w szkole Literacki cosplay Klub czytelniczy
Czytelnik wie, że są osoby, które nie mają żadnej książki Secret Santa Polecenia, jakie książki można kupić komuś lub samemu poprosić na święta
Czytelnik ma problemy z krytycznym myśleniem lub wybraniem “esencji” Wystawa Debaty, konkursy na krótką analizę tekstu w przestrzeni szkoły, literackie escape roomy
W szkole jest głośno, nie ma miejsca do wyciszenia się Kącik czytelniczy Podział na ciche i głośne piętro i zaopatrzenie cichego w gry i książki.
Czytelnicy siedzą głównie w telefonach Booktok Promowanie ebooków, strefy bez telefonów (ale z książkami, patrz: kącik czytelniczy).


Autorka:

Aneta Derda - absolwentka filologii polskiej, w tym specjalizacji edytorskiej i filmoznawczej. Ekspertka w zakresie rozwoju czytelnictwa, edukacji antydyskryminacyjnej oraz edukacji filmowej. Przez kilkanaście lat była nauczycielką wiedzy o społeczeństwie oraz uczyła języka polskiego jako obcego. Uzyskała certyfikaty mediatorki i tutorki rozwojowej w tutoringu indywidualnym i grupowym. Jest trenerką kompetencji miękkich i metodologii nauczania, w tym metody projektu, jako narzędzia w procesie grupowym, a także autorką oraz opiekunką merytoryczną i metodologiczną projektów i publikacji edukacyjnych. W Centrum Edukacji Obywatelskie koordynuje nowy bezpłatny program Edukacja obywatelska dla nauczyciela


Artykuł finansowany jest przez m.st. Warszawa w ramach projektu „Ochotnicy warszawscy”.
Bezpośrednim realizatorem jest Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej.