Pod nazwą superwizja kryje się spotkanie, podczas którego uczestnik może poddać refleksji różne sytuacje, które mają miejsce podczas jego wolontariatu (dotyczące np. relacji z podopiecznymi czy ich rodzinami), wymieniać się doświadczeniami, budować relacje z innymi wolontariuszami, wzajemnie inspirować się, wspierać i wzmacniać oraz poznawać i tworzyć dobre praktyki dbania o siebie. Pomagamy rozwiać obawy związane z uczestnictwem w tego typu spotkaniach - oto najczęstsze mity superwizji!
Mit 1: Superwizja służy tylko do rozwiązywania bieżących problemów.
Fakt: Superwizja jest metodą rozwoju. Ma dużą siłę wzmacniania motywacji - pozwala spojrzeć na swoją pracę z szerszej perspektywy, zapobiega wypaleniu. Superwizja grupowa daje wsparcie poprzez siłę relacji i grupowej mądrości. Dzięki superwizji można zobaczy głębszy sens społeczny i osobisty własnego zaangażowania. Superwizje przynoszą realne korzyści, czasem rzucają nowe światło na jakąś sprawę, pozwalają zobaczyć ją z zupełnie innej strony, czasem niosą radość z zespołowego uczenia się, a czasem po prostu przynoszą odciążenie i ulgę.
Mit 2: Podczas superwizji rozmawia się tylko o trudnych sytuacjach w pracy wolontariusza.
Fakt 2: Uczestnicy superwizji dzielą się tym, co aktualnie ich zaciekawia, absorbuje, stanowi problem lub pytanie. Dzielą się też swoimi doświadczeniami, opiniami oraz pomysłami. Superwizja może służyć gromadzeniu, wymianie i tworzeniu dobrych praktyk oraz wzajemnemu wspieraniu się.
Mit 3: Przez udział w superwizji mogą "wypłynąć" różne informacje na temat organizacji/instytucji, w której jestem wolontariuszem.
Fakt 3: To, o czym rozmawia się na superwizji nie ma prawa wypłynąć poza takie spotkanie. Wolontariusze i superwizorka są wzajemnie zobowiązani do dyskrecji.
Mit 4: Korzystanie z superwizji oznacza, że sobie z czymś nie radzę albo nie nadaję się do tego typu wolontariatu.
Fakt 4: Każda praca pomocowa ma swoją emocjonalną cenę - zakłada kontakt z różnymi trudnymi emocjami: smutkiem, lękiem i gniewem towarzyszącym doświadczeniom choroby, strat, śmierci. Brak superwizji może prowadzić do niebezpiecznego przeciążenia. Praca wolontariusza to też praca pomocowa, więc dobrze wykonywać ją zgodnie ze standardami wyznaczonymi w kodeksach etycznych zawodów pomocowych.
Skorzystaj z bezpłatnych superwizji (grupowych lub indywidualnych) organizowanych w ramach miejskiej oferty szkoleniowo-edukacyjnej, jeśli:
- wspierasz warszawskie hospicja, OPS-y, DPS-y lub szpitale,
- jako wolontariusz pomagasz w telefonie zaufania,
- wspierasz ofiary przemocy lub uchodźców,
- w czasie pandemii zaangażowałeś się w pomoc osobom starszym lub chorym.
Terminy spotkań grupowych na najbliższe tygodnie znajdziecie w zakładce „Wydarzenia i szkolenia”, a na superwizje indywidualną możecie umówić się w dogodnym dla siebie terminie. W trosce o Wasze bezpieczeństwo wszystkie spotkania w tym roku są organizowane online.
Jak przygotować się do superwizji online?
- Przygotuj niezbędny sprzęt komputerowy (komputer z kamerką internetową, dźwiękiem/mikrofonem oraz słuchawkami).
- Zadbaj o dobrą jakość połączenia z internetem.
- Zadbaj o prywatność swoją i innych uczestników spotkania - znajdź miejsce, w którym nie będziesz niepokojony/słuchany przez innych oraz używaj słuchawek z mikrofonem.
Działania dla warszawskich wolontariuszy realizowane są przez Fundację Szkoła Liderów i są częścią projektu „Ochotnicy warszawscy” integrującego działania wspierające rozwój wolontariatu w stolicy.